Lo que no se pudo ver

Cuando nos enteramos de que sería un grupo más a presentar exposición el 20 de Enero, tuvimos que eliminar parte de la nuestra.
A continuación os mostramos ejemplos que nos gustaría haberos enseñado:

He aquí el famoso montaje realizado por la Reina:

"Que si Victoria no tenía brazos -que tampoco los tenía en el original, añade entre risas- y no sé cuantas cosas más. Pero no me importa, estaba orgullosísima" - declaraciones de la Reina Sofía en La Reina muy de cerca, de Pilar Urbano.

De este fotomontaje surgen muchos otros, como este:



No podíamos dejar de nombrar las famosas exclusivas de la Pantoja, con sus fotografías sin una sóla arruga, ni un pelo de la barba!




Y para finalizar, y gracias a Lacazáns de Pura Raza Galega, os mostramos dos ejemplos más de claro retoque fotográfico.




Os dejo con uno de los ejemplos de maquillaje digital con photoshop que más me gustan (porque a mí me gusta taaaan poco Belén Rueda... jeje ya lo sabéis!)



Un saludo, pataqueiros!

Troceando exposicións (VII)

A animación

A exposición de Raquel, Elena e Alvera consistiu nun vídeo de 45 minutos sobre a evolución histórica da animación e os seus distintos tipos: a animación en debuxos animados, a animación en 3D e a animación con plastilina ou stop-motion. A idea do vídeo pareceunos innovadora e interesante, lástima dos problemas co sonido que a veces impedían escoitar con claridade a voz en off. Estivo moi ben tamén a selección dos exemplos, pois habia algúns realmente divertidos (Ice Age ou o do neno que lle ía dar a moeda aos músicos da rúa, etc.), outros que enganchaban dende o principio (o de Vincent, de Tim Burton) e tamén estaban os máis importantes, como o do barco de Mickey Mouse, o primeiro debuxo animado da historia.

Creemos que era un tema interesante, e por iso a exposición tamén o foi. Botamos en falta, iso si, unha explicación un pouco máis detallada da técnica de animación virtual en 3D, pois sen dúbida é a que triunfa hoxe en día e a máis complexa das tres (os debuxos animados e o stop-motion non teñen moita máis historia). Quedounos claro, tamén, que a animación galega goza de boa saúde, algo que sen dúbida debemos ter presente para o noso futuro despois da universidade.

En definitiva, coa animación pódeno pasar mellor os maiores que os rapaces, o que demostra a súa calidade e eficacia como entretemento.

Debate Ética del retoque fotográfico

Descarga las diapositivas en WinRAR desde Megaupload aquí.
También en Gigasize. CLICK

Slideshare:
1. Con y sin photoshop
2. Revista Elle
3. Teoría

Ante cualquier problema (fallo de archivo, de link...), avisadnos cuanto antes.

¡Esperamos vuestras opiniones!

PD: en el WinRAR subido a Megaupload y Gigasize se encuentran los Powerpoints tal cual los visteis en clase, es decir, con la música incluída; en los links de Slideshare, están únicamente las diapositivas, sin sonido, sin animación.

Guión: Ética do retoque fotográfico

Introdución: Debido á natureza do tema o contido práctico primará sobre o teórico. Proxectaranse numerosos vídeos e fotografías que acheguen exemplos sobre o retoque fotográfico, co fin de suscitar un debate posterior no que se recollan as distintas posturas éticas. Tamén estará presente unha parte teórica, na que se abordarán os distintos programas de retoque, formatos, etc. Cóntarase, tamén, coa opinión de expertos no tema como Vítor Vaqueiro.

Obxectivos: Nesta exposición pretendemos que os nosos compañeiros se dean conta da extraordinaria importancia que o retoque dixital de fotografías ten na actualidade. Pretendemos tamén dar conta das distintas visións éticas que existen sobre este fenómeno. Ademais, buscarase a súa opinión mediante un debate posterior á exposición do tema.

Conclusión: A importancia do retoque fotográfico no mundo actual é tan elevada que ninguén pode quedar indiferente ante el. É importante que cadaquén teña unha opinión formada sobre esta cuestión e que a defenda con argumentos coherentes.

Para rematar, pedimos aos nosos compañeiros que calqueira idea que teñan e que consideren que debe aparecer na exposición nola fagan saber sen ningún tipo de medo (as patacas non comemos a ninguén, máis ben ao revés). Un saúdo.

Troceando exposicións (VI)

O vídeo na web

O traballo de Sandra, Rosa e Iván serviunos para confirmar as nosas sospeitas: Youtube é ao vídeo na rede o que Mr. Potato ás patacas, isto é, o Rei, o referente incuestionable. O portal creado por Chad Hurley constitúese coma un esforzo colectivo que conta coa participación de moitos e se destina a outros moitos tamén. Youtube é hoxe en día un verdadeiro fenómeno de masas, pois grazas a el persoas anónimas alcanzan a fama, logran un traballo, etc. Pon á nosa disposición millóns de vídeos cos máis variados contidos, e sen pagar un só céntimo de dereitos de autor ou cousas polo estilo. Maravilloso. (Síntoo moito Ramoncín, pero é así).

O traballo estivo ben no sentido de que, ademais de Youtube, tamén abordaron outras páxinas interesantes nas que se pode acceder a vídeos na rede, coma Google vídeo, seriesyonkis, flocostv, curtasnarede, etc. Estas páxinas demostran como a rede pode ser un magnífico instrumento de difusión e promoción da cultura audiovisual (e da outra tamén, pero pola parte que nos toca...). O que penso que non estivo tan ben foi a falta de exemplos, moi evidente nalgúns casos, e o feito de que algúns vídeos non se puidesen ver.

Para rematar, déixovos un dos meus vídeos favoritos de Youtube. O vídeo dun heroe anónimo que tivo a sangre fría de limparse o cu nun momento dramático. Un saúdo.

Troceando exposicións (V)

Os títulos de crédito

A exposición de David, Olalla e Esteban serviunos para que nos désemos conta da extraordinaria importancia dos títulos de crédito dentro do deseño gráfico. Foi entretida, amena e chea de contidos, polo que lle sacaremos proveito xa que as patacas non coñecíamos moito sobre ese tema dos créditos.

Hai que destacar a figura de Saul Bass coma o máximo expoñente dos grafistas de títulos de crédito. Obra súa son os créditos de Vértigo, de Alfred Hitchcock, que se contan entre os máis destacados da historia do cine. Outros exemplos célebres foron Seven ou mesmo Intolerancia de D.W. Griffith, polo que se pode dicir que fixeron un percorrido moi amplo desde os comezos do séptimo arte (intertítulos do cine mudo) ata os nosos días (coa incorporación de obxectos nos títulos de crédito e a súa relación coa tipografía e os logotipos). Falouse tamén de casos específicos de directores coma Allen ou Fellini. Para rematar expuxeron como, na actualidade, impúxose a tendencia de que os créditos deben ser políticamente correctos, elegantes, sobrios e pouco rechamantes.

Non volveremos a saír do cine antes de que remate a película!